Author: Anette Enneking

Door de taal die je hond gebruikt te leren herkennen, kun je zien hoe je hond zich voelt. Het samenleven met je hond wordt daarmee niet alleen makkelijker, maar ook leuker.
In het begin heb je even oefening nodig. Als je het eenmaal ziet, kun je nooit meer niet zien.

Non-verbale communicatie bij honden

Mensen communiceren vooral verbaal met elkaar. We praten met elkaar en we kunnen veel expressie leggen in wat we zeggen en hoe we het zeggen. Honden kunnen blaffen en verschillende blaffen betekenen verschillende dingen. Maar honden communiceren vooral non-verbaal. De houding van het lichaam, de oren, de staart, de uitdrukking in het gezicht van de hond en soms wat hij doet,  laten zien hoe hij zich voelt.

Neutrale houding van jouw hond

Bij het lezen van de lichaamstaal van de hond, moet je rekening houden met raskenmerken.  Het ene ras heeft rechtopstaande oren, het andere ras liggen de oren plat. Het ene ras heeft een staart die van nature naar beneden hangt, bij een ander ras staat de staart recht omhoog of  ligt de staart in een krul op de rug.

Ook zijn er binnen een ras individuele verschillen.

Let daarom op wat de neutrale lichaamshouding van jouw hond is en kijk per situatie wat de verschillen zijn ten opzichte van die neutrale houding.

Hoe ziet je hond eruit als hij op zijn gemak is en rustig is? Dat is zijn neutrale houding.

Daarna ga je letten op hoe je hond er uit ziet in andere situaties en wat het verschil is met zijn neutrale houding.

Staart
De staart van de hond is vaak heel expressief. Een kwispelende hond is niet altijd een blije, vrolijke hond. Het is afhankelijk van de manier waarop hij kwispelt.
Bij de staart zijn 3 dingen waar je op kunt letten:

• Hoe wordt de staart gedragen (hoog of laag)
• Op welke manier beweegt de staart (lange, losse slagen of korte slagen)
• Welke richting kwispelt de staart

Hoogte
De hoogte van de staart kan iets zeggen over hoe zeker de hond zich voelt. Een hoge ontspannen staart is een hond die met iets bezig is dat hij leuk vindt. Een hoge gespannen staart (strak en stijf)  is een hond die ergens niet blij mee is, maar zich zeker genoeg voelt om het probleem zelf op te lossen (dit is uiteraard niet altijd even verstandig, het kan nodig zijn om de hond af te leiden).

Ook als de staart laag wordt gedragen, is het afhankelijk van de spanning in de staart hoe de hond zicht voelt. Een staart die ontspannen naar beneden hangt betekent dat de hond ontspannen is. Als de staart laag is en hij wordt tegen het lichaam aan getrokken, dan is de hond gespannen en onzeker. Als de staart zelfs onder het lichaam tegen de buik wordt aangetrokken, dan is de hond heel bang.

Manier van bewegen
Een brede kwispel, waarbij soms zelfs het hele lijf mee kronkelt: dat is vriendelijk.
Een stijve kwispel die niet ver uitslaat, is een teken van spanning. Hoe minder beweging in een strakke staart, hoe hoger de spanning is.

Welke richting

Een hond kan van links naar rechts kwispelen, maar kan ook voornamelijk 1 kant gebruiken. De staart gaat dan van het midden naar een kant en terug naar het midden, maar niet door naar de andere kant.

Als je daarop let, moet je kijken welke kant van het lichaam het van de hond is. Dus zijn rechterkant of haar linkerkant.

Kwispelt de hond overwegend naar links, dan is hij neemt hij iets waar dat mogelijk bedreigend is. Kwispelt de hond overwegend naar rechts dan ervaart de hond vriendschap en vertrouwen.

Oren
Ook de oren zijn vaak expressief. Het is wel goed om te realiseren dat verschillende soorten  rassen verschillende vormen oren kunnen hebben. Ook hier is het goed te kijken naar hoe staan de oren als de hond ontspannen en op zijn gemak is en dat te vergelijken met wat hij in andere situaties laat zien.

Als de oren naar voren staan, dan is de hond alert. Dat kan nieuwsgierig alert zijn, maar het kan ook gespannen alert zijn. Het is dan belangrijk te kijken naar de rest van de uitdrukking in het gezicht (zie ook verderop).

Als de oren iets naar achteren staan, is de hond onzeker.

Zijn ze echt helemaal strak naar achteren, dan is de hond bang.

Er zijn ook honden die de oren iets naar achteren doen als ze een begeleider of andere mensen begroeten. Dan is het een vriendelijk sociaal gebaar.

Ogen
Bange honden hebben vaak grote, ronde ogen met grote zwarte pupillen.

Als een hond zijn ogen wat toegeknepen houdt of knippert met zijn ogen, is het een vriendelijk gebaar.

Als een hond onzeker is of zich niet veilig voelt, zal hij niet rechtstreeks naar je kijken, maar een beetje vanuit zijn ooghoeken. Hierdoor wordt een randje wit van zijn ogen zichtbaar. We noemen dit Whale eye. Geef in deze situaties je hond ruimte en kijk wat je kunt doen om het gevoel van onzekerheid weg te nemen.

Aankijken
Als mensen zijn we gewend elkaar aan te kijken. Voor honden is het juist beleefd om dat niet te doen. Honden moeten dus leren dat wij graag willen dat ze ons aankijken. Honden leren vaak snel dat er goede dingen gebeuren als ze ons aankijken.

Honden zullen elkaar niet snel rechtstreeks aankijken. Meestal kijken ze een beetje langs elkaar heen. Als een hond een andere hond strak aan gaat kijken (fixeren) is dat een teken van spanning en kan het een voorbode van agressie zijn. Onderbreek dit soort momenten meteen.

Bek

Een ontspannen hond heeft meestal zijn bek een beetje open hangen, een stukje van de tong en een paar tanden zijn zichtbaar. Een hond die zich onzeker of angstig voelt, heeft hij vaak zijn bek dicht (tenzij hij van de stress aan het hijgen is).  Als een hond zijn bek plotseling dicht doet, is er iets dat zijn aandacht heeft getrokken. Als zijn bek dicht blijft, kan dat een teken van spanning zijn.

Een hond kan ook op verschillende manieren zijn tanden laten zien. Zoals hierboven al staat, kunnen de tanden zichtbaar worden doordat de lippen ontspannen zijn en de bek wat open hangt.

De hond kan ook bewust zijn tanden tonen, meestal gromt hij ook wat erbij. Hoe meer tanden er zichtbaar zijn (ook kiezen zichtbaar) hoe onzekerder de hond. Een hond waarbij alleen de voortanden zichtbaar zijn, durft de situatie wel aan. Vaak zijn er ook rimpels bij zijn neus zichtbaar.

Lichaam

Het is handig op het lichaam te letten. Zijn de bewegingen los dan is de hond relaxed. Zijn de bewegingen strak en stram en soms zelfs vertraagd dan is er spanning in de hond.

Let ook op hoe is het gewicht van de hond geplaatst. Normaal is het gewicht in het midden met op alle poten evenveel gewicht. Als een hond het gewicht naar voren plaatst, is hij alert en wil hij ergens naartoe. Is het gewicht van de hond naar achteren geplaatst, dan is de hond onzeker en klaar om te vertrekken als het moet.

Totaalplaatje

Uiteindelijk zijn het al deze non-verbale gedragingen bij elkaar die het totaalplaatje vormen en een idee geven van wat de hond voelt en wil.

De foto’s hierboven tonen dezelfde hond. Links is hij ontspannen: zijn oren zijn naar voren, ogen zijn ovaal en iets toegeknepen, bek hangt open en een stuk van de tong is zichtbaar.

In de foto rechts is hij onzeker, de oren hangen naar beneden en iets naar achter, ogen zijn groot en rond, bek is gesloten.

Stresssignalen

Honden hebben ook bepaalde gedragingen die op stress kunnen duiden. Het is goed deze te kennen. Als een hond bijvoorbeeld ineens gaat hijgen terwijl het niet warm is of hij geen inspanning heeft gedaan, kan dat betekenen dat hij stress heeft.

1 van deze stresssignalen individueel zegt nog niet veel, maar toont de hond meerdere van deze stresssignalen achter elkaar of altijd in dezelfde situatie, dan is het goed daar aandacht aan te schenken. Kijk wat de stress veroorzaakt en hoe de situatie voor de hond makkelijker gemaakt kan worden.

Voorbeelden van stresssignalen zijn:

Meer lezen over hondentaal?

Dit is een goed boekje: Doggie Taal van Lili Chin.

Deze foto stond helemaal boven aan het bericht. Nu je dit allemaal gelezen hebt, wie van deze honden vond het leuk om op de foto te gaan?

Videobeoordeling

Vind je het moeilijk om te zien wat er gebeurt en heb je er een filmpje van? Je mag het naar mij sturen voor een beschrijving.

Lees hier meer over hoe je dat moet doen. Vermeld in dit geval “Hondentaal herkennen” erbij.

Als je een muilkorf voor je hond overweegt, dan is het goed om te weten dat je hond aan het dragen van een muilkorf moet wennen. Je kunt met een muilkorftraining je hond in stapjes leren dat het dragen van een muilkorf normaal is. Daarmee voorkom je dat je hond er een hekel aan heeft. Er zijn vele honden die zonder problemen iedere dag een muilkorf dragen of alleen voor bepaalde momenten zoals een bezoek aan de dierenarts.

Je hond laten wennen aan de muilkorf

Als je een muilkorf hebt gekocht, kun je die niet meteen bij je hond aandoen en gaan wandelen. Voordat je een muilkorf kunt gebruiken, moet je hond er eerst aan wennen om het te dragen. Een hond die door training een muilkorf gewend is, draagt hem met hetzelfde gemak als hij ook een tuigje aan heeft. Doe je de muilkorf wel meteen aan, zonder de hond te laten wennen, dan is de kans groot dat de hond met zijn kop overal langs gaat schuren of met zijn poten probeert om de muilkorf af te krijgen.

Je hond laten wennen aan het dragen van de muilkorf, doe je door je hond het dragen in een training in kleine stapjes aan te leren. Daarnaast ga je de muilkorf een goede associatie geven door de stapjes met snoep te belonen. Zo gaat je hond zich verheugen op het zien van de muilkorf, omdat het een voorspeller is van het lekkers dat gaat komen.

Als laatste is het belangrijk dat je hond ook eigen keuze en invloed heeft op wat er gaat gebeuren. Een hond kan makkelijker en sneller het dragen van een muilkorf accepteren, als hij er zelf aan mee kan werken in plaats van dat het hem overkomt. Daarom doe je niet zelf de muilkorf om de bek van de hond, maar leer je de hond om zelf zijn neus in de muilkorf te steken.

Markeerwoordje

In deze training wordt gebruik gemaakt van een markeerwoordje. Op het moment dat je hond het goed doet, zeg je een markeerwoord. Voorbeelden zijn:  “yes”, “super” of “top”.  Je kunt ook zelf een woord verzinnen, als het maar een woord is dat je in normale spreektaal niet gebruikt.  Het woordje geeft aan: ja, dit is het gewenste gedrag, nu komt er iets lekkers. Dat maakt het voor de hond makkelijker om te begrijpen wat je precies wil dat hij doet.

Het is belangrijk dat je deze regels voor het gebruik van een markeerwoordje hanteert:

• Gebruik altijd hetzelfde woordje
• Zeg het woordje precies op het moment dat de hond doet wat de bedoeling is
• Na dit woordje krijgt de hond altijd een snoepje (ook als je het per ongeluk zegt). Dat maakt het gebruik van het woordje voor de hond krachtiger.
• Zeg eerst het woordje en geef dan het snoepje (niet tegelijkertijd of het snoepje eerst). De volgorde is: gedrag, markeerwoordje, snoepje
• Het markeerwoordje betekent ook dat de oefening/stap klaar is. Wil je daarna verder gaan, dan begin je de oefening opnieuw.

Stappenplan voor het aanleren van een muilkorf

Het aanleren gaat in stappen. Je gaat pas een stap verder als de hond de huidige stap goed beheerst. Dat weet je doordat je hond het vlot doet en in blijde afwachting is van het snoepje (ontspannen lichaamstaal).

Stap 1: Kennismaken met de muilkorf
Bij de eerste stap laat je de hond wennen aan het voorwerp op zich.

Houd de muilkorf aan het bandje vast en laat de hond zien wat je hebt, zonder het naar de hond toe te bewegen. Als de hond naar voren komt en er aan ruikt zeg je “yes” en geef je hem een snoepje.

Het is belangrijk dat de hond zelf interesse toont en zijn neus naar de muilkorf toe beweegt. De muilkorf blijft op 1 plek (beweeg hem niet naar de hond toe).
Toont de hond geen interesse dan houdt je hem even achter je rug, en bied je hem daarna opnieuw aan.
Je kunt verder met de volgende stap, als de hond bij het zien van de muilkorf blij komt aanlopen in de verwachting een snoepje te krijgen.

Stap 2: Neus aan de voorkant van de muilkorf
Houd de muilkorf aan de onderkant vast en beweeg die hand niet, de muilkorf blijft stationair op dezelfde plek. De opening van de muilkorf is naar de hond toe gericht.
Leg met je andere hand een snoepje bij de opening van de muilkorf.  Laat de hond uit eigen beweging het snoepje pakken. Zeg “yes” net voordat hij het snoepje te pakken heeft.

Durft hij het snoepje goed bij de opening te pakken, dan ga je het snoepje iets dieper in de muilkorf leggen.
Je kunt verder als de hond zonder twijfel, vlot het snoepje uit de muilkorf haalt.

Stap 3:Neus in de muilkorf
Houd de muilkorf nog steeds aan de onderkant vast en steek met je andere hand een snoepje via de buitenkant van de muilkorf door een gat, zodat de hond het aan de binnenkant kan pakken. Zeg “yes” op het moment dat hij zijn neus in de muilkorf steekt.

Laat de hond uit eigen beweging zijn neus erin steken om het snoepje te pakken.
Zorg dat je niet per ongeluk de muilkorf naar voren doet om de neus doet.
Haal de muilkorf weer van de neus van de hond nog voordat hij zelf zijn kop terugtrekt.

Stap 4: Eerst de neus dan het snoepje
Als stap 3 goed gaat, houd je de hand met het snoepje net achter de muilkorf. Zeg “yes” als hij zijn neus in de muilkorf doet en steek dan het snoepje door de korf in zijn bek.
Het verschil is dus dat het snoepje nog niet in de muilkorf zit, maar pas komt als de hond al zijn neus in de muilkorf heeft gestoken.

Stap 5: Wat langer de neus in de muilkorf
Als de hond hieraan gewend is, wacht je totdat de hond zijn neus iets langer in de muilkorf heeft, voordat je “yes” zegt en het snoepje door de muilkorf steekt.

Bij de vorige stap zei je meteen “yes” als de neus de muilkorf in ging. Nu ga je eerst 1 tel wachten en dan zeg je “yes”. Dan wacht je 2 tellen en zo bouw je de tijd dat de neus van de hond in de muilkorf zit rustig op.

Stap 6: Het vastmaken van de bandjes
Als het goed lukt dat de hond zijn neus enige tijd in de muilkorf kan houden, kun je een begin maken met het omdoen van de bandjes. Markeer en beloon ieder stapje hieronder, ga pas verder als je ziet dat de hond er comfortabel mee is (in blijde verwachting van het snoepje).

• Begin met de band om de nek. Pak met 1 hand een bandje en leg dat even tegen zijn nek.
• Houd de muilkorf niet meer aan de onderkant, maar met 2 handen aan de zijkant vast. Pak beide bandjes al vast als je de muilkorf voor je hond houdt. Als de hond zijn neus in de muilkorf heeft, breng je beide handen naar zijn nek terwijl je de bandjes vasthoudt. Je maakt nog niets vast, alleen de beweging naar zijn nek.
• Oefen dat je de bandjes in zijn nek wat langer vasthoudt voordat je het markeerwoordje zegt.
• Klik de bandjes vast, zeg je markeerwoordje, maak de bandjes meteen weer los en dan belonen.
• Oefen dat de bandjes iets langer vastzitten, voor dat je het markeerwoordje zegt en de bandjes weer los maakt. Tel in je hoofd. Eerst 1 tel, dan 2, en zo door naar 5.
• Als je muilkorf ook een band over het hoofd heeft, ga je die nu ook vastmaken. Als dit bandje vast zit, ga je opnieuw het tellen oefenen (eerst 1 tel vast enzovoorts)
• Als je muilkorf een zekering aan de halsband heeft, ga je die nu ook vastmaken (weer opnieuw beginnen met tellen).

Heb je een muilkorf met een sluiting die hard klikt als hij dicht gaat? Dan kan het zijn dat je hond van de klik zo vlak bij zijn oren schrikt. Oefen eerst even de klik apart. Klik de sluiting dicht, terwijl je de muilkorf gewoon in je hand hebt. Markeer met het woordje en geef een snoepje. Blijf dit herhalen totdat de hond gewend is aan het geluid. Houdt dan de sluiting iets dichter bij hem en beloon weer. Dan in de buurt van zijn nek en beloon weer. Dan kun je ook oefenen met de muilkorf die wel om zijn neus zit.

Stap 7: Muilkorf langer ophouden
Net als eerder ga je nu oefenen dat je hond de muilkorf, deze keer met bandjes, langer op heeft.

• Je wacht 1 tel nadat de bandjes vastzitten, voordat je “yes” zegt. Je beloont door de muilkorf en doet hem dan af.  Dan 2 tellen enzovoorts.
• Vervolgens ga je afwisselend tellen: 2, 5, 3, 7, 4, 9, 2, 5 etc.

Meerdere snoepjes achter elkaar

• Oefen daarna dat je de muilkorf na het snoepje niet af doet, maar meteen weer een snoepje geeft. En dan de muilkorf pas af doet.
• Nu ga je meerdere snoepjes geven voordat je de muilkorf afdoet.
• Laat je meer tijd tussen de snoepjes.

Stap 8: Bewegen met muilkorf op
Zitten of staan met een muilkorf op, is voor de hond iets anders dan wandelen met een muilkorf op. Dat moet je ook in stapjes weer opbouwen.
Als de hond de muilkorf gedurende 15 tellen goed op kan houden, kun je verder met deze stap.

• Je doet de muilkorf aan bij de hond en zet 1 stapje naar achteren. Als de hond je volgt, zeg je het markeerwoordje en beloon je door de muilkorf. Herhaal dit meerdere keren.
• Je loopt naar achteren om dit heel uitnodigend is voor je hond om mee te lopen.
• Zet 2 stapjes naar achteren. Breid het zo langzaam uit.
• Nu pak je zijn riem erbij. Lijn de hond eerst aan, dan doe je de muilkorf aan.
• Zet weer 1 stap naar achteren (de riem maakt het weer anders, dus je begint weer met 1 stap).
• Breid het aantal stappen weer uit.
• Nu draai je na een aantal stappen om, zodat je vooruit kunt lopen. Beloon de hond meteen na het omdraaien.
• Ga nu ook stapjes vooruit lopend oefenen. Blijf de hond op tijd belonen door de muilkorf heen.

Bouw deze stap rustig op, daar heb je later plezier van. Als je hond met zijn poot langs de muilkorf gaat schuren of tegen de muur gaat schuren, dan heb je de stappen te snel genomen. Hij moet eerst meer wennen aan het dragen van de muilkorf. Ga 3 stappen terug in de training en bouw het opnieuw op.

Stap 9: Op pad
Oefen nu dat de hond de muilkorf op heeft op andere locaties.

Beloningen
Het is handig om wat langwerpige beloningen te gebruiken die je makkelijk door de muilkorf kunt steken.
In plaats van snoepjes kun je ook een voertube gebruiken van bijvoorbeeld Trixie of prins.

Wat als de hond schuurt
Als de hond met de muilkorf langs van alles schuurt, ben je te snel gegaan in de training.
Op dat moment leidt je de hond even af, zodat hij stopt. Als hij een aantal tellen niet meer geschuurd heeft, doe je de muilkorf af en begin je opnieuw, maar wel een paar stappen terug in de training.

Filmpjes over aanleren muilkorf:

Op youtube zijn meerdere video’s te vinden van het aanleren van een muilkorf. Hier een paar voorbeelden:

Dutch cell dogs:

Amber Aquart Dog Muzzle training and Conditioning:

Kikopup:

Een muilkorf kan een heel handig hulpmiddel zijn in diverse situaties. Zo zorgt een muilkorf die de hond al aanheeft, bij de dierenarts voor veel minder stress dan een snoetje (muilband) die op het laatste moment, terwijl de hond al angstig is, om wordt gedaan.  Met wat training kan een hond een muilkorf net zo makkelijk dragen als een tuig of bijvoorbeeld schoentjes. De hond moet er alleen eerst even aan wennen. En mensen moeten wennen aan het zien van een hond in een muilkorf.

Er heerst een wat negatieve sfeer om honden die een muilkorf dragen. Dat is jammer,  want het tegendeel is waar. Begeleiders die hun hond muilkorven, zijn juist personen die verantwoordelijkheid nemen voor de veiligheid van hun hond en andere honden, dieren en mensen in de maatschappij.
Bovendien kunnen er andere redenen zijn dan agressie, waarom een hond een muilkorf draagt.

Situaties voor een hond om een muilkorf te dragen

• In sommige landen is het verplicht voor bepaalde rassen of als je met een hond een openbare gelegenheid of vervoer in wil gaan.
• Sommige honden hebben de neiging om van alles van straat te eten en worden daar ziek van.
• Veel honden vinden een bezoek aan de dierenarts eng. Zeker als de hond pijn heeft, is een muilkorf handig om de dierenarts veilig zijn werk te laten doen.
• Een muilkorf kan nodig zijn om te voorkomen dat je hond andere honden of mensen kan bijten.
• Sommige honden hebben ruimte om zich heen nodig om zich veilig te voelen. Als zo’n hond een muilkorf draagt, blijven mensen meer op afstand zonder dat je het hoeft te vragen. Ook roepen ze eerder hun eigen hond bij zich, wat ongewenste interacties kan voorkomen.

Wat is een muilkorf
Met een muilkorf wordt korf met gaten bedoeld, zoals de afbeelding hieronder. Een muilkorf kan van kunststof, biothane of metaal zijn.

Welke muilkorven zijn er
Welke muilkorf geschikt is voor jouw hond, is afhankelijk van het doel en van de vorm van zijn kop.

• De baskerville ultra is de meest gangbare muilkorf. Hij is stevig van vorm, maar de vorm kan aangepast worden als dat nodig is. Leg de muilkorf dan even 10 minuten in heet water en buig hem dan naar de vorm die je nodig hebt.
• Heeft je hond een spitse snuit, dan zal de Baskerville klassiek beter passen.
• De biothane muilkorf is vaak geschikter voor honden met een korte snuit. Je kunt deze ook op maat laten maken als je geen muilkorf kunt vinden die comfortabel is voor je hond.
• De metalen muilkorf is het meest veilig en daarom geschikter voor honden met een hoog risico op bijten. Voordeel is dat deze vaak veel ruimte onder de kin hebben (de hond kan dus goed hijgen).
• Er zijn ook muilkorven van transparant plastic (niet afgebeeld). Ook deze hebben veel ruimte onder de kin hebben (de hond kan dus goed hijgen). Een ander voordeel is, dat je de bek van de hond goed kunt zien (en andere honden ook). Hierdoor kun je ook de communicatiesignalen zien die de hond met zijn bek maakt.

Let op
Het is goed om te weten dat, hoewel de hond niet kan bijten, hij met een muilkorf toch schade aan kan richten. Fysiek doordat een stoot met een muilkorf hard aan kan komen. En emotioneel omdat aangevallen worden, beangstigend is. Het maakt daarvoor niet of hond  daadwerkelijk kan bijten of niet.
Het is daarom altijd belangrijk dat als er sprake is van agressie, de muilkorf niet de enige maatregel is, maar dat er ook oplossingen zijn om de situatie te voorkomen en de hond te trainen beter met de situatie om te gaan.

Wat is een snoetje
Een snoetje (zie afbeelding) is geen korf, maar een stoffen band die om de snuit van de hond zit. Een snoetje is alleen geschikt om een hond een hele korte tijd aan te doen op momenten dat het niet anders kan (bijvoorbeeld bij de dierenarts).

Het voordeel van de muilkorf is dat de hond gewoon kan hijgen, water drinken en zelfs snoepjes aan kan nemen. Dat kan met een snoetje niet (als het wel kan, kan de hond ook bijten). Vooral het niet kunnen hijgen, maakt het dragen van een snoetje voor de hond vaak erg stressvol.
Een snoetje gebruik je dus vooral in noodgevallen. Als je hond getraind is om een muilkorf te dragen, is een snoetje niet nodig. Dat scheelt extra stress voor je hond in een toch al lastige situatie.

Wat is de juiste maat muilkorf

Een muilkorf zit goed als:

• De korf ruim onder de ogen zit (niet voor de ogen)
• De neus niet de voorkant raakt
• Er genoeg ruimte aan de onderkant is voor de hond om te hijgen
• De korf niet af kan gaan. De korf mag niet van de snuit af kunnen (naar boven, beneden of zijwaarts).

Meet thuis op je gemak de maten van de snuit van je hond op. Zoek op basis daarvan welke maat het beste bij jouw hond past.

Laten wennen aan de muilkorf

Voordat je een muilkorf kunt gebruiken, moet de hond er eerst aan wennen. Dat doe je door de hond het dragen van de muilkorf in kleine stapjes aan te leren. Daarnaast ga je de muilkorf een goede associatie geven door de kleine stapjes met iets lekkers te belonen.
Voor je hond is eigen keuze en invloed ook van belang voor een snelle acceptatie. Daarom doe jij niet de muilkorf om de bek van de hond, maar leer je de hond om zelf zijn neus in de muilkorf te steken. Op die manier kan je hond zelf meewerken aan het omdoen en dat voelt voor je hond een stuk beter.

Waar kun je een muilkorf kopen
De gangbare muilkorven kun je kopen in stenen of online dierenwinkels.

Heeft je hond een afwijkende maat of wil je een muilkorf op maat laten maken:
Een (Duitse) winkel met veel keus:
www.hunde-maulkorb-store.de

Op maat gemaakt:
www.honden-muilkorf.com : Bumas muilkorf

Metalen muilkorf met ruimte onderaan om te hijgen:

https://www.k9world.nl/Muilkorven-gappay

Een metalen korf voor honden met een spitste snuit:
www.windhondenwebshop.net/product-categorie/voordehond/muilkorven/

Meer informatie over muilkorven

Muzzle Up Project:
https://muzzleupproject.com/

Facebook pagina Muilkorf = tof!
https://www.facebook.com/muilkorf/

Honden spelen graag en blijven dat vaak ook hun hele leven doen, waarbij de hoeveelheid tijd die ze eraan besteden wel wat af kan nemen als ze sociaal volwassen worden. Honden kunnen zelf een spelletje bedenken, met ons spelen of met andere honden.

Laat honden het niet zelf uitzoeken
Als honden onderling spelen, hebben ze toezicht nodig. Het “de honden zelf uit laten zoeken” is een verouderd denkbeeld en erg onverstandig. Aan de ene kant is het zeer de vraag of beide honden sociaalvaardig genoeg zijn om het allemaal zelf op te lossen. Het zelf laten regelen kan alleen als beide honden weten hoe ze opwinding zelf kunnen reguleren en communicatieproblemen kunnen oplossen. Dan heb je het dus over ervaren, volwassen en sociaal stabiele honden.

Daarnaast heb je bij honden te grote verschillen in uiterlijk tussen de rassen. Dit kan aan de ene kant tot miscommunicatie leiden (denk bijvoorbeeld aan hondenrassen die van nature de staart hoog dragen) en aan de andere kant kan het verschil in grootte ervoor zorgen dat het geen eerlijke strijd is.

Tenslotte is spelen leuk en gaat altijd gepaard met wat opwinding. Dat is geen probleem. Maar te veel opwinding kan ook doorslaan naar agressie. Het is altijd beter dit moment voor te zijn en de honden op tijd te onderbreken om de opwinding weer te laten zakken.
Het hoort dus bij de begeleiding van een hond dat je ook bij spel je hond (en de andere hond) in de gaten houdt en er voor zorgt dat het voor iedereen leuk blijft.

Hoe herken je spelen bij honden

Spelen is alleen spelen als beide honden het ook zo ervaren. Als 1 van de honden bang is, onzeker wordt, gepest wordt, opgejaagd of ondersteboven gelopen, dan zal die het niet als spel ervaren. Het is dus belangrijk te leren zien: is dit spel of niet.
Als het geen spel is, moet je de ontmoeting onderbreken. Niet alleen uit mededogen voor de hond die het niet leuk vindt, ook bij de hond die het ongewenste gedrag laat zien, moet de ontmoeting onderbroken worden. Doordat deze hond het wel leuk vindt of in ieder geval succesvol is in zijn asociale gedrag, zal hij het de volgende keer weer doen en zo krijg je heel snel een hond waar iedereen voor omloopt.

Om te zien of honden aan het spelen zijn, kun je op de volgende dingen letten:

• Honden gebruiken in spel spelbuigingen. Hierbij gaat de hond met de voorkant van zijn lichaam omlaag zodat de voorpoten plat op de grond liggen en blijft de kont omhoog. Honden die elkaar niet of net kennen zullen duidelijkere spelbuigingen maken dan honden die elkaar goed kennen. Dan is het vaak nog maar een hele korte beweging. De spelbuiging vindt plaats voordat het spel begint, of tijdens het spel als er even pauze is geweest.
• Pauzes horen ook bij spel. Honden die spelen, zullen regelmatig even een momentje stil staan en niets doen. Deze momenten zijn belangrijk om de opwinding wat te laten zakken en de sfeer te proeven.
• Zolang honden spelen, zal er sprake zijn van rolwisseling. Nu zit de een achter de ander aan, het volgende moment is het omgedraaid. Dan ligt die eens op de grond, het volgende moment is dat de ander. Als deze rolwisseling niet plaatsvindt, moet je je afvragen of de ene hond niet teveel zijn zin doordrijft en de andere hond het nog wel leuk vindt (of misschien gepest wordt).
• Als er sprake is van grote verschillen in de spelende honden (bv pup en oudere hond of grote en kleine hond) zal de sterkere hond zich daarop aanpassen door zichzelf een ‘handicap’ te geven. Denk aan een volwassen hond die gaat liggen om met een pup te spelen.
• Spelen is leuk. Bij spel horen daarom losse bewegingen, kronkelde lichamen, vloeiende bewegingen en ontspannen lichaamstaal. Laat een hond stresssignalen zien, zie je strakke, gespannen bewegingen, of worden bewegingen heel langzaam of verstijft een hond zelfs, onderbreek dan het spel.

Bij twijfel kun je altijd het spel zelf even onderbreken, roep de hond bij je, beloon hem voor komen en laat hem na een korte pauze weer gaan.

Speelstijlen kunnen verschillen
Tot slot is het ook goed om te weten dat er verschillende speelstijlen zijn. Sommige honden vinden ruw spel met veel lichaamscontact leuk, andere honden vinden het veel leuker om samen rondjes te rennen of liggend op de grond een beetje te “bekvechten”. Het kan daarom zijn dat je hond wel heel graag met de ene hond speelt, maar niet met de andere. En dat is prima, wij hebben tenslotte zelf ook onze voorkeuren.

Honden hebben een andere stofwisseling dan mensen. Daarom kunnen dingen die wij eten, voor hen giftig zijn. Hieronder een overzicht van een aantal etenswaren, waarvan het goed is om te weten dat honden daar niet tegen kunnen.

Heeft je hond 1 van deze producten binnen gekregen, bel dan de dierenarts!

Vaak is de hoeveelheid gif ten opzichte van het lichaamsgewicht van je hond van belang.

Bereid je voor op minimaal de volgende vragen van de dierenarts:
– hoeveel weegt je hond
– wat heeft hij gegeten (bewaar de verpakking en neem die mee)
– hoeveel heeft hij op
– hoeveel tijd is verstreken sinds hij het gif gegeten heeft
– wat is zijn leeftijd
– wat zijn de symptomen die je hond vertoont.

Ga niet zelf aan de slag met zout om de hond te laten braken, zoals je hierboven kon lezen is zout giftig voor honden, dus je maakt het probleem alleen maar erger.